Alan Parson's Project - I Robot - 2 x LP 45 RPM
Meer muziek, meer informatie, meer details, meer nuance, meer alles: de definitief klinkende analoge versie van de audiofiele standaard uit 1977.
1/4" / 15 IPS analoge master naar DSD 256 naar analoge console naar draaibank
Audiofielen hebben geen introductie nodig tot de I Robot van het Alan Parsons Project.
De plaat uit 1977, ontwikkeld door Parsons nadat hij dezelfde taken had uitgevoerd op Pink Floyd's Dark Side of the Moon, regeert als een schijf waarvan de strakke bas, heldere hoge tonen, zuivere productie en schijnbaar grenzeloos dynamisch bereik alleen worden geëvenaard door het sensationele prog-rock tarief. begeleid door de toetsenist.
Het is niet verrassend dat het talloze keren is uitgegeven.
Kan het verbeterd worden?
Geniet van de verbazingwekkend klinkende 180g 45RPM 2LP-set van Mobile Fidelity en de vraag wordt irrelevant.
Tracks:
- I Robot
- I Wouldn't Want to Be Like You
- Some Other Time
- Breakdown
- Don't Let It Show
- The Voice
- Nucleus
- Day After Day (The Show Must Go On)
- Total Eclipse
- Genesis Ch. 1 V. 32
Gemasterd vanaf de originele mastertapes en geperst bij RTI, en met de luxueuze grooveruimte van een 45-toeren LP, komt I Robot tot leven als nooit tevoren op deze heruitgave in genummerde editie.
Met onberispelijke hoogte- en dieptepunten, royale ruimtelijkheid en doorzichtige transparantie die je meeneemt naar de studio met Parsons en creatieve partner Eric Woolfson op Abbey Road, is deze superschone editie liefdevol gerestaureerd door Mobile Fidelity-ingenieurs met de bedoeling de volledige bereikmogelijkheden van 's werelds beste stereosystemen.
Simpel gezegd: er is meer muziek, meer informatie, meer details, meer nuance, meer van alles.
Geniet van referentieklasgeluiden, meeslepende zachtheid, gewilde instrumentale scheiding, driedimensionale beeldvorming en volmaakte toonbalansen.
Het analoge meesterwerk kan zonder compromissen of vermoeidheid op hoge volumes worden afgespeeld en is een demonstratieplaat voor alle leeftijden – zoals er niet meer wordt gemaakt.
Oude fans kunnen er eindelijk zeker van zijn dat ze geen honderden dollars hoeven neer te tellen voor oudere persingen – inclusief drie eerdere Mobile Fidelity-versies op LP en CD.
Dit is precies de reden waarom u hoogwaardige audioapparatuur bezit en erin investeert.
Geïnspireerd door en losjes gebaseerd op de gelijknamige Isaac Asimov-verhalen, duikt I Robot in thema's als kunstmatige intelligentie en technologische dominantie die de plaat steeds relevanter maken in de 21e eeuw.
De topcreatie van Parsons sloot inderdaad aan bij de opkomst van Star Wars, dat zelf een wedergeboorte beleeft in een tijdperk van zelfrijdende auto's, slimme apparaten en hersenloze automatisering.
Tekstueel stellen nummers als 'The Voice' het menselijk gedrag – en hun relatie tot de toenemende suprematie van robots – in het dagelijks leven ter discussie.
Sonisch gezien weerspiegelt Parsons de daarmee gepaard gaande paranoia, dichotomie en transformatie via wisselende sci-fi-arrangementen doordrenkt van drama en humeurigheid.
Ook de meeslepende tunes van I Robot blijven boeien door hun perfectionisme en vernieuwing.
Parsons leent van de strategieën van Pink Floyd en gebruikt een herhaalde reeks op het titelnummer om nieuwe downbeats te creëren.
"Some Other Time" heeft twee verschillende leadvocalisten in dienst en toch wekt de illusie dat er maar één bij betrokken is.
Boeiende strijkers, een piccolotrompet en bonafide pijporgel sieren 'Don't Let It Show'.
De oorsprong van "Nucleus" komt voort uit een uniek analoog toetsenbordmengsel genaamd "de Projectron", bedacht door Parsons en elektronisch ingenieur Keith Johnson.
De orkest- en koorarrangementen van Andrew Powell maken het geheel af, waarbij 'Total Eclipse' arriveert als een toepasselijk angstaanjagend nummer dat de climax van 'Genesis Ch. 1 V. 32' voorspelt.
