Johnny Cash - At Folsom Prison
Het album uit 1968 waarop Johnny Cash een legende werd: At Folsom Prison, een van de belangrijkste en krachtigste uitspraken van de 20e eeuw.
Gemasterd op MoFi's Mastering System: Mobile Fidelity genummerde editie 180g 45RPM 2LP-set.
Speelt met arresterende directheid, ruimtelijkheid en directheid.
1/4" / 15 IPS analoge kopie naar DSD 256 naar analoge console naar draaibank.
Johnny Cash kende de weg in de Folsom Prison al toen hij en zijn band op de ochtend van 13 januari 1968 de verboden muren van het instituut binnenstapten om At Folsom Prison op te nemen.
Hij had daar twee jaar eerder gespeeld.
Maar deze keer was het anders.
Tracks:
1. Folsom Prison Blues
2. Dark as the Dungeon
3. I Still Miss Someone
4. Cocaine Blues
5. 25 Minutes to Go
6. Orange Blossom Special
7. The Long Black Veil
8. Send a Picture of Mother
9. The Wall
10. Dirty Old Egg-Suckin’ Dog
11. Flushed from the Bathroom of Your Heart
12. Jackson
13. Give My Love to Rose
14. I Got Stripes
15. Green, Green Grass of Home
16. Greystone Chapel
Cash betrad die dag het podium voor twee shows te midden van een duistere sociaal-politieke sfeer en een woedende oorlog in Vietnam, evenals de wetenschap dat zijn carrière en gezondheid aan een zijden draadje hingen.
De inwoner van Arkansas deelde veel van de lange kansen en verachtelijke mislukkingen van de gevangenen waarvoor hij optrad.
De liedjes die hij koos en de overtuiging waarmee hij ze bracht, zeggen genoeg.
Het punt waarop Cash transformeerde van een countryster in een legendarische artiest, en een gedurfd statement over de Amerikaanse gevangenisstaat en zijn toewijding aan rehabilitatie, de drievoudige platina At Folsom Prison blijft een van de belangrijkste, krachtigste en meest legendarische platen van de 20e eeuw.
Gemasterd op MoFi's gerenommeerde masteringsysteem in de studio in Californië en gehuisvest in een Stoughton klaphoes, plaatst Mobile Fidelity's genummerde editie 180g 45RPM 2LP set van At Folsom Prison je werkelijk in de cafetaria met de toeterende en schreeuwende gevangenen waarmee Cash zich een beetje voelde wederzijdse chemie, sympathie en geest.
Deze audiofiele heruitgave, die aansluit bij de no-nonsense rauwheid die ervoor zorgt dat deze baanbrekende plaat een van de meest authentieke documenten is die ooit op tape zijn vastgelegd, presenteert wat er die winterdag gebeurde met een volheid, directheid, ruimtelijkheid en dynamiek die eerdere edities niet hadden.
Je kunt het tegen de muren van de kamer horen echoën; pulseer door de jeukende, op akoestiek gebaseerde boom-chick-ritmes van de Tennessee Three; gekraak in de aankondigingen die via de intercom worden doorgegeven; bel in de komedie van de kant-en-klare opmerkingen en een paar nieuwe deuntjes; voel het in de tastbare energie die opwelt bij Cash en zijn publiek.
En je kunt het als nooit tevoren ervaren via de knock-outzang van Cash.
De bariton van de zanger, de basis van al zijn muziek, resoneert met een diepe mate van diepgang, plooibaarheid en passie die onderstrepen hoeveel deze verschijning voor hem betekende – en de mate waarin hij de verhalen leefde.
Elk nummer op At Folsom Prison dient inderdaad een doel en spreekt over de omstandigheden – mentaal, emotioneel, fysiek, geografisch, juridisch, sociaal – waarmee de gevangenen dagelijks worden geconfronteerd.
Beginnend met de expliciete boodschappen van de opening “Folsom Prison Blues”, maakt Cash duidelijk dat hij veel van hun problemen begrijpt en deelt.
Niet voor niets bleef de mythe dat Cash het moeilijk had tientallen jaren voortbestaan toen deze plaat op straat kwam.
Zo reëel is het, en hoe toegewijd Cash blijft om elke noot over te brengen met dezelfde waarheid die hij investeert in de geïmproviseerde opmerkingen die hij maakt tussen en tussen de nummers.
Luister naar het verdriet, de spijt, het medelijden en de eenzaamheid van Merle Travis' 'Dark as the Dungeon', waarbij lettergrepen worden getrokken totdat ze dreigen te breken en de sfeer wordt overgenomen van sombere zinnen als 'plezier is er maar weinig' en 'de zon schijnt nooit' .”
Wees getuige van het isolement, de neerslachtigheid en de droefheid die de wandelende blues ‘I Still Miss Nobody’ accentueren, qua ernst geëvenaard door een plechtige lezing van ‘The Long Black Veil’ – een traditionele treurzang die gepaard gaat met moord, bedrog en bedrog.
Er wordt zelfs nog dieper bezuinigd op een hartverscheurende solo-vertolking van ‘Send a Picture of Mother’ en een duidelijke versie van ‘The Wall’ van Harlan Howard, waarin een zelfmoord wordt beschreven, vermomd als een ontsnapping uit de gevangenis, door middel van clichématige bevallingen die de onmogelijke situatie zachtjes vervloeken.
Bij het vastleggen van verleidingen, fouten, sterfelijkheid, straffen en het leven ‘binnenin’ – ten goede of ten kwade, de verhalen van rechteloze, vergeten, afgeschreven en onberouwvolle mensen – speelt At Folsom Prison ook met veel plezier de rol van outlaw.
Cash legt waanzin en uit de hand gelopen chaos vast in een opgevoerde versie van 'Cocaine Blues', waarbij extra voldoening wordt gehaald uit de lafhartige verhalen door middel van een stem die verandert in karakter voor de sheriff en de rechter.
De galgenhumor en racedrama van “25 Minutes to Go”; kwikzilveraccenten en berustende acceptatie van “I Got Stripes”; het treinfluitgeschal en de twangy voortbeweging van “Folsom Prison Blues” – ze vechten allemaal tegen de wet om de wet te zien winnen.
Contant geld blijft op elk moment diep betrokken en onlosmakelijk verbonden met de gekwelde zielen die ver verwijderd zijn van het reilen en zeilen van de buitenwereld.
Geen wonder dat op twee na alle nummers hier voortkomen uit het eerste optreden van de dag, waarbij Cash, Luther Perkins, Marshall Grant en het gezelschap alles gaven.
Net als de aanstaande vrouw van Man in Black, June Carter.
Het vurige duet van het stel op ‘Jackson’ verschroeit; hun combinatie van overgave en standvastigheid “Give My Love to Rose” plaatst ons in de schoenen van de stervende hoofdpersoon.
En met de afsluitende ‘Greystone Chapel’, beroemd geschreven door veroordeelde Glen Sherley, die het allemaal zag gebeuren onder het toeziend oog van bewakers, scheidt Cash het lichamelijke van het spirituele, en geeft hij lessen over verlossing en overleving door.
Bedwelmende thema’s waarnaar hij de rest van zijn roemruchte carrière zou terugkeren.
