MoFi Vinyl Dire Straits - Brothers in Arms, 2 LP/Record/Vinyl 45RPM

1. So Far Away
2. Money for Nothing
3. Walk of Life
4. Your Latest Trick
5. Why Worry
6. Ride Across the River
7. The Man's Too Strong
8. One World
9. Brothers in Arms

Het gevoel van realisme dat deze editie biedt, zal zelfs de meest moeilijk te behagen audiofielen met slappe kaken achterlaten.
Als ontvanger van de Grammy voor Best-Engineered Recording is het album altijd een go-to sonische standaard geweest, maar het klonk nog nooit zo reik-en-aanraak-het realistisch als op deze analoge persing.
Alle kenmerkende kenmerken - ruime ruimtelijkheid, ideale balansen, breedbeelddynamiek, meeslepende diepte, weelderige productie - zijn hier in schoppen. Net als muziek maken van benijdenswaardige proporties.

Hoewel het gemakkelijk te speculeren is dat het kolossale succes van Brothers in Arms te maken heeft met de timing – de release in een tijdperk dat geobsedeerd was door aanstekelijke singles, flitsende MTV-video's en fluitvriendelijke melodieën – zijn de redenen voor het succes van het album voornamelijk te danken aan de vakkundig vervaardigde liedjes en gedenkwaardig spel ingeleverd door een groep die zijn creatieve hoogtepunt bereikt.
Om nog maar te zwijgen van de ruimtelijke dimensies die ervoor zorgen dat instrumenten en zang op natuurlijke wijze in een vast gebied zweven.

Verankerd door "Money for Nothing", een knaller met een bijtend thema die onmiddellijk herkenbaar is via Mark Knopfler's resonante vingergeplukte gitaarriff en Sting's "I want my MTV" vocale refrein, is het vijfde album van Dire Straits gevuld met bluesachtige handtekeningen, jazz-rockmotieven, slimme teksten en organische accenten.
Diversiteit en consistentie strekken zich ook uit tot de stemmingen van de nummers.
Zingend met zijn kenmerkende, licht aanvoelende timbre, roept Knopfler gevoelens van ontroering, vredigheid en zachtheid op, waarbij hij weemoed kanaliseert op de Top 10-single "So Far Away" en sombere zekerheid op "Why Worry."

Perfectie is er in overvloed, niet alleen in de manier waarop de band zijn pophooks en uptempo boogies spijkert met debonaire flair - maar ook in de controlekamer.
Iconische sessiejazzdrummer Omar Hakim zorgt voor vloeiende beats en solide ritmische fundamenten, terwijl Knopfler en Co. grooves zo soepel kammen dat het lijkt alsof ze van honingboter zijn gemaakt.
Dire Straits zou nooit meer zo moeiteloos spelen.